Bonte tapuit op Texel

Afgelopen weekend met Jelle een paar dagen naar Texel geweest om te vogelen. We hebben het hele eiland afgestruind op zoek naar nieuwe en bekende soorten. Onderweg in de auto naar de Cocksdorp (noorden van het eiland) keek Jelle op de Blackberry en zag dat er bij de Jan Ayleslag in het zuiden een bonte tapuit was gezien. Dus ik vol in de remmen 180 graden gedraaid en plank gas naar de bewuste strandopgang. Daar aangekomen stonden er al verscheidene vogelaars naar het beestje te turen. De volgende dag even een paar uurtjes alleen terug gegaan om goede foto's te kunnen maken nadat ik Jelle had afgezet om te gaan zeetellen (samen met Henk en Gerry Kroeze. Ik koos voor de tactiek om niet achter de vogel aan te gaan jagen zoals de andere fotografen wel deden maar om op een bepaalde plek te gaan wachten todat de vogel daar kwam zitten. Deze tactiek werkte goed want op een gegeven moment kwam de tapuit op ongeveer 4 meter afstand op een pallet met oude strandstoelen zitten.
Ik kon zodoende enkele prachtige foto's maken. Andere nieuwe soorten die we zagen waren de Amerikaanse wintertaling en de slechtvalk.

Blauwborst

Ik wil al tijden een goede foto van een blauwborst maken. Vorig jaar had ik wel enkele foto's van de blauwborst maar er was er geen enkele waar ik tevreden over was. Aangezien ze s'winters afreizen naar het zuiden moest ik wachten tot het voorjaar. Ik hoorde van Jelle dat er bij de Jezuitenwaai eentje gezien was. Dus vanmorgen mijn schuiltentje, camera, stoeltje en statief gepakt en op weg. Bij de Jezuitenwaai aangekomen eerst met de verrekijker gezocht of ik er eentje zag. Al na enkele minuten kreeg ik een blauwborst in het vizier. De vogel zat aan de waterkant in een rietkraag. Mijn spulletjes even illegaal over het prikkeldraad getild en mijn tentje vlakbij de rietkraag neergezet. Na een minuut of tien kon ik mijn eerste foto schieten. Ongeveer een uur of 5 heerlijk rustig het beestje kunnen bekijken en fotograferen. Ik hoorde ook nog een vroege grote karrekiet en een wielewaal. Ik ga binnenkort nog een keer terug als het wat zonniger is om nog betere foto's te kunnen maken.

Een nat pak

Afgelopen zaterdag leek het mij tijd om eens bij mijn ijsvogelplek in Groessen te gaan kijken of de vogels na de winter al terug waren gekeerd. IJsvogels zoeken in de winter vaak open water op dat niet zo snel dichtvriest. Maar nu, begin maart keren ze vaak terug op hun vaste broedplaatsen. Dus ik pak al mijn spullen in de auto (cameratas, schuiltent, statief, rijstzak, stoeltje, eten en drinken) en spoed me naar de Jezuïtenwaai bij Groessen. Daar aangekomen laad ik alles uit en hang mezelf vol met deze atributen (al snel een kilo of 10). Eerst een kilometer door de weilanden lopen en op het laatst nog even over een hek van prikkeldraad klimmen. Normaal geen probleem, maar nu stond er door het slechte weer van de laatste tijd een laag water van zo,n 20 a 30 centimeter. Zonder laarzen maar met mijn waterdichte wandelschoenen loop ik de eerste 15 meter door het water. Bij het prikkeldraad grijp ik een paal vast en zet mijn linkervoet op het draad. Met een zwaai probeer ik mijn rechtervoet naast de linker te plaatsen maar door het gewicht van mijn bepakking val ik terug achterover en ik grijp me dus vast met mijn hand in het prikkeldraad. Helaas kan ik het gewicht niet houden en val dus languit in het water. Gelukkig zit mijn camera in de fototas dus die is droog gebleven. Verder was ik van top tot teen kletsnat. Broek, jas, trui alles door en door nat. Ik heb dus wel even alle goden aangeroepen zoals u zult begrijpen. Even speelde ik nog met de gedachte om door te gaan, maar toen ik mijn bebloede hand zag en de eerste rillingen van de koude wind mij kippenvel bezorgden ben ik rechtsomkeer gegaan om mij thuis te laten uitlachen door mijn geliefden. Thuis natuurlijk gelijk droge kleren aangedaan en vervolgens naar het bos gereden om nog wat van de dag te maken. Maar daar heb ik vier uur in mijn schuiltent gezeten zonder ook maar een vogel voor de lens te krijgen. Ik denk dat het mijn dag niet was.